Istnieje wiele rodzajów pras przeznaczonych do przetwórstwa tworzyw sztucznych. Podczas pracy takich maszyn wykorzystywane są różnego rodzaju formy. Jeden z podziałów takich form dotyczy typu ich zamknięcia. Wyróżnia się tu formy stykowe, teleskopowe i stykowo-teleskopowe.

Formy stykowe to inaczej formy otwarte. Jak już sama nazwa wskazuje matryca ich jest otwarta, do chwili zetknięcia stempla z tłoczywem.

Formy te nie są drogie. Jednak podczas ich wykorzystywania tworzywo, ze względu na brak komory zasypowej musi być podawane z nadmiarem, który wypływa z matrycy podczas prasowania. Sprawia to, że koszty wytwarzania na nich są wysokie.

Formy o zamknięciu teleskopowym posiadają komorę zasypową nad częścią kształtującą. Podczas ich stosowania tłoczywo nie wypływa z gniazda formującego, ponieważ stempel jest prowadzony w matrycy teleskopowo. Grubość dna wypraski i jej ciężar można regulować, dlatego formy te często wykorzystuje się do wyrobu przedmiotów cienkościennych i skomplikowanych.

Prasy wyposażone w formy o zamknięciu stykowo-teleskopowym mają komorę zasypową o większej średnicy niż formujące gniazdo. Tłoczywo podaje się do nich z nadmiarem, dlatego powstaje obrzeże stykowe. W trakcie prasowania wypływa nadmiar tłoczywa. Ciśnienie przekazywane jest na stempel bezpośrednio na prasowany materiał.

Forma podczas takiego prasowania nie zużywa się szybko, pomimo uzyskiwanego wysokiego ciśnienia prasowania.

Prasowanie przetłoczne najczęściej odbywa się na prasach hydraulicznych przeciwbieżnych. Stół górny prasy zamyka zasypową komorę i formujące gniazda. Przetłocznik przepycha tworzywa do formujących komór.

Podczas takiego prasowania wykorzystuje się dwie komory, komorę zasypową (lub przetłoczną) i komorę formującą (może być ich więcej, w zależności od tego, czy forma jest wielokrotną).

Po wsypaniu do komory zasypowej tworzywo zostaje uplastyczniane przez ogrzewanie ścianek formy. Następnie tworzywo zostaje ukształtowane i utwardzane.

Prasowanie przetłoczne na górnotłokowych prasach stosowane jest przy wykonywaniu grubych wyprasek. Tworzywo, które przepływa przez przetłoczne kanały zostaje dokładnie nagrzane.

Przy wykonywaniu wyprasek z zapraskami, gdy zapraski są całkowicie zanurzone w tłoczywie, dochodzi do osiągnięcia ciśnienia prasowania. Podczas prasowania tworzyw termoplastycznych ogrzewana jest komora zasypowa, a komora formująca jest chłodzona. Natomiast przy prasowaniu przetłocznym tworzyw termoutwardzalnych ogrzewana jest komora zasypowa, jak i komory formujące.

Parametry prasowania przetłocznego to: temperatura, czas prasowania i ciśnienie wewnętrzne. Temperatura może być tutaj niższa, niż przy prasowaniu tłocznym, w wyniku tarcia o ścianki kanałów.

Czas prasowania dzieli się na czas uplastyczniania, który ustalany jest doświadczalnie dla każdej partii tłoczywa i na czas utwardzania, krótszy niż przy tłocznym prasowaniu.

Ciśnienie wewnętrzne, w gnieździe formy zależy od rodzaju tłoczywa i ma takie same wartości dla tych samych tworzyw, podobnie, jak przy prasowaniu tłocznym. Dla uzyskania wymaganej wartości ciśnienia w formującym gnieździe, w przetłocznym cylindrze, daje się 3-krotnie wyższe ciśnienie.

Prasy jednotłokowe z jednym cylindrem wykorzystuje się do prasowania płytowego. Są to najczęściej wielkie prasy, które mają po kilka ruchomych stołów. Nośnik nasycony żywicą lub plastyfikat jest tutaj stosowanym półproduktem.

Podczas prasowania płytowego uplastycznianiu podlega kilka płyt złożonych w pakiet. Potem warstwy te są scalane pod wpływem nacisku i zestaleniu. Przy tworzywach termoutwardzalnych odbywa się to w podwyższonej temperaturze, a przy tworzywach termoplastycznych = przy obniżonej temperaturze.

Pakiety układane są pomiędzy stalowymi płytami prasowniczymi o gładkiej powierzchni. Następnie umieszcza się je razem z przekładkowymi płytami na półkach prasy. Podczas tego, dość długiego prasowania nie można używać zbyt wysokiego ciśnienia, ponieważ może nastąpić nadmierne wydłużenie i zerwanie nośnika.