Frezarki wspornikowe dzielą się na poziome, pionowe i pionowe ze skrętną głowicą wrzecionową.
Frezarka wspornikowa pozioma ze skrętnym stołem sterowanym ręcznie składa się z: podstawy, stojaka (korpusu), przesuwnego pionowo wspornika (konsoli), poprzecznie przesuwnych sań, przesuwnego wzdłużnie stołu (na nim mocuje się obrabiany przedmiot, bezpośrednio lub za pomocą imadła maszynowego, przyrządu lub uchwytu), belki wysuwnej w poprzek stołu, okulara przesuwanego po belce i podpierającego trzpień frezarski oraz trzpienia frezarskiego, który otrzymuje ruch obrotowy od końcówki wrzeciona.
Aby umożliwić obróbkę tymi frezarkami pionowych powierzchni, podczas frezowania wysokich przedmiotów przymocowuje się do końcówki wrzeciona frezy trzpieniowe i głowice frezerskie. Okular zdejmuje się, a belkę wycofuje.
Podczas obróbki przedmiotów wysokość frezowania nieznacznie zmienia się – w zależności od promienia freza. Mówi się, że jest praktycznie stała i tę cechę uważa się za główną zaletę takiej frezarki.
Podczas frezowania niskich przedmiotów, wspornik ze stołem przesuwa się wysoko do góry. Mocowanie przedmiotów nie jest wtedy najwygodniejsze – szczególnie w przypadku obróbki wielkich serii niewielkich przedmiotów, podczas której frezerzy obsługujący te maszyny chodzą po wysokich drewnianych pomostach obudowy frezarki konsolowej, aby mieć łatwiejszy dostęp do maszyny (np. podczas mocowania niskich przedmiotów).
Frezarki wspornikowe poziome mają stół, który często ma możliwość skrętu w obydwu kierunkach. Dzięki temu frezarki te stają się bardziej uniwersalne i często nazywane są frezarkami uniwersalnymi. Konstrukcja ich też pozwala na bardzo dużą uniwersalność i wygodę obsługi tych maszyn, szczególnie przy frezowaniu jednostkowym i małoseryjnym, drobnej wytwórczości lub warsztatów naprawczych i remontowych.
Do stosowania w produkcji mało- i średnioseryjnej przeznaczone są frezarki wspornikowe sterowane automatycznie zderzakami. Są to najczęściej zautomatyzowane frezarki uniwersalne, z cyklami automatycznymi. Zajmują one pośrednie miejsce pomiędzy uniwersalnymi frezarkami, które są ręcznie sterowane, przeznaczone do pracy przy produkcji jednostkowej i małoseryjnej, a frezarkami produkcyjnymi, przeznaczonymi do produkcji wielkoseryjnej i masowej.
Frezarki wspornikowe pionowe mają pionowo usytuowany wrzeciennik ze stojakiem, który często stanowi jeden wspólny korpus lub dwa korpusy mocno związane ze sobą. Stosowane są do obróbki dużych naddatków materiału, występujących przy produkcji jednostkowej, małoseryjnej, a także średnioseryjnej. Frezarki te mogą posiadać przesuwną pionowo głowicę wrzecionową. Oprócz prac frezerskich – co jest ich zaletą – mogą wykonywać także zabiegi wytaczarskie.
Zakres uniwersalności tej frezarki zwiększa możliwość wytaczania razem z frezowaniem różnych okrągłych otworów na jednej obrabiarce, w tym samym ustawieniu i zamocowaniu.
Obrabiarki te posiadają często oprócz posuwu ręcznego także mechaniczny posuw pionowy głowicy wrzecionowej. Zwiększa to znacznie wydajność pracy frezarki, podczas wytaczania otworów.
Frezarki wspornikowe pionowe ze skrętną głowicą wrzecionową są bardziej uniwersalne od frezarek pionowych z tylko pionowym wrzecionem. Stanowią one odrębną grupę frezarek.
W takiej obrabiarce wrzeciono umieszczone w skrętnej głowicy na przedniej ścianie wrzeciennika można ustawiać wraz z głowicą, pod dowolnym kątem w stosunku do pionu – w płaszczyźnie pionowej, prostopadłej do przesuwu poprzecznego sań stołu frezarki. Głowicę ustala się tu kołkiem stożkowym wkładanym do otworu w kołnierzu skrętu głowicy wrzecionowej i w korpusie wrzeciennika, dokładnie w położeniu odpowiadającym pionowej osi wrzeciona.
Frezarki pionowe z dwuskrętnymi głowicami wrzecionowymi są jeszcze bardziej uniwersalne. Można w nich ustawić wrzeciono pod dowolnym kątem w przestrzeni, za sprawą głowicy o dwóch płaszczyznach. Na takich obrabiarkach można frezować różne powierzchnie, dowolnie umieszczone w przestrzeni.
Przy wykonywaniu zabiegów wytaczarskich można również używać frezarki ze skrętną lub dwuskrętną głowicą wrzecionową, z wysuwaną tuleją wrzecionową – nazywaną pinolą.