Wiertarki stołowe to urządzenia małe i lekkie, które mogą być zamocowywane na stołach warsztatowych. Często używane są do wiercenia małych otworów w przedmiotach o niedużej wielkości. Obrabiarki te składają się z następujących elementów:
-
stół dolny z otworami do mocowania,
-
stalowa kolumna,
-
stół ruchomy,
-
wrzeciono,
-
komora przekładniowa,
-
silnik napędowy,
-
pokrętło regulacji skoku wrzeciona,
-
pokrętło naciągu pasków klinowych,
-
dźwignia posuwu wzdłużnego,
-
osłona uchylna uchwytu wiertarskiego,
-
pokrętło blokady stołu ruchomego;
Przy wierceniu niewielkich otworów tymi maszynami, prędkości obrotowe ich wrzecion muszą mieć 5000 obr/min (lub więcej), aby uzyskać właściwą prędkość skrawania.
Wiertarki stołowe mają najczęściej ręczny posuw wrzeciona, w którym zamocowuje się narzędzie. Maszyny te mogą mieć też mechaniczny posuw – od krzywki bębnowej lub tarczowej. Mogą wiercić otwory o największej średnicy, wynoszącej 15 mm.
Wrzeciono tych urządzeń ma cztery prędkości obrotowe, osiągające od 450 do 3000 obr/min. Po zakończeniu wiercenia otworu wraca ono samoczynnie na swoje miejsce.
Wiertarki stołowe mają odchylny elektryczny silnik napędowy, który napina i luzuje pasek klinowy. Wyposażone są często w zderzak przesuwany pokrętłem, dzięki któremu można ustawić pożądaną, określoną głębokość wiercenia. Z przodu wrzeciennika mają też pokrętła, które umożliwiają odczytywanie ustawienia zderzaka, z dokładnością do 0,01 mm.